De interne structuur van de Taj Mahal-kwartsiet is vergelijkbaar met een natuurlijk inktschilderij: de witte, wolkachtige patronen zijn torenhoog, de kronkelende grijszwarte stromingslijnen lijken op golvende bergen, en af en toe zijn er groene of gele minerale kristallen verspreid, als rimpelingen in meren. Elk stuk steen heeft een eigen creatief temperament dankzij de natuurlijke textuur van één product.
In luxe interieurdesigns wordt Taj Mahal-kwartsiet gebruikt vanwege de textuur, die de schoonheid van realistisch en vrij ontwerp combineert. Het werkt goed voor scenario's zoals achtergrondmuren, toonbanken, vloertegels en creatieve schermen, met name in omgevingen met een moderne, minimalistische, natuurlijke of nieuwe Chinese esthetiek. De lichte tint kan de kamer lichter doen lijken, en de vloeiende textuur doorbreekt de monotonie en wekt de indruk dat het uitzicht "met elke stap verandert".
De Taj Mahal-kwartsiet getuigt niet alleen van geologische wonderen, maar is ook een artistieke weergave van de eenheid van natuur en mens. Het transformeert de schoonheid van meren en bergen in onsterfelijke poëzie door steen als papier en tijd als pen te gebruiken, en wekt creatieve energie op die tijd en plaats overstijgt in moderne omgevingen. In het industriële tijdperk dient deze "ademende steen" als een herinnering dat ware rijkdom voortkomt uit de verwondering en het erfgoed van natuurlijke schoonheid.
